Gmina Lubrza oferuje turystom wiele atrakcji. Znakomite warunki klimatyczne, ukształtowanie terenu, liczne jeziora i lasy sprzyjające rekreacji. O walorach krajobrazowych stanowi duża liczba wzgórz morenowych pokrytych lasami i sięgających bezwzględnej wysokości ponad 100 m. Jeziora znajdujące się na tym terenie mają łączną powierzchnię 600 ha. Największe z nich - jezioro Niesłysz ma aż 563 ha.

Lasy porastające gminę, to przede wszystkim drzewostan sosnowy i bukowy. W okolicach Nowej Wioski miłośnicy przyrody znajdą las dębowy i pełne uroku torfowiska. Nie brak tu również drzew pomnikowych (jest ich aż 12). We wsiach zachowały się liczne parki dworskie.

Wśród rezerwatów na uwagę zasługuje zimowisko nietoperzy w Międzyrzeckim Rejonie Umocnionym. Do dziś podziemia zamieszkują nietoperze w liczbie ok. 20 tysięcy - ssaki uważane za bardzo tajemnicze zwierzęta. Ich bytowaniu sprzyja stała w tym miejscu temperatura (ok. 8-10 st. C) oraz wilgotność przekraczająca 100%. Dlatego, m.in. w północnej części podziemi, utworzono rezerwat nietoperzy "Nietoperek". Zimuje tu 12 gatunków tych ssaków. Pod koniec lat 80 odkryto tu również albinosa - jednego z kilku istniejących na świecie nietoperzy o białej sierści. Nietoperze zimując tworzą skupiska liczące czasami kilkaset osobników. Obecnie ochroną objęto również część południową MRU - Pętlę Boryszyńską.

Innym ciekawym rezerwatem jest "Pniewski Ług". W pobliżu jez. Pień, na wschód od Nowej Wioski, rozciąga się torfowisko porośnięte brzozami i sosnami. Na terenie gminy Lubrza znajduje się sporo obiektów przyrodniczych zasługujących na uwagę. Turystom polecić można nie tylko atrakcje związane z plażowaniem, ale również długie spacery i wycieczki rowerowe. Drogi leśne o dobrej nawierzchni sprzyjają tego typu wyprawom. W każdej wsi znajduje się przystanek PKS i sklepy spożywcze.

Pieszo-Rowerowy Szlak Nenufarów. Szlak rozpoczyna się przy czołgu na skwerze w centrum Lubrzy. Poruszając się ulica Świebodzińską mijamy kościół, następnie przystanek autobusowy i po prawej stronie boisko piłkarskie. Przy zabudowaniach leśniczówki skręcamy w prawo. Droga prowadzi do łąki przed lasem , tu skręcamy w lewo. Jesteśmy nad jeziorem Lubie.

Jezioro to ma bardzo czystą wodę o I klasie czystości. Maksymalna głębokość to 35 m. Jest to wyśmienity akwen dla płetwonurków i wędkarzy. Położenie jeziora przy wysokim brzegu moreny oraz ładna ścieżka spacerowa zachęcają do wędrówki. Mijamy strumyk ze źródlaną wodą i dochodzimy do niestrzeżonej plaży. Droga biegnąca przy brzegu jeziora lekko skręca, widzimy pochylona brzozę (tło do fotografii). Docieramy do końca jeziora.

Idziemy małym wąwozem aż do drogi brukowej a następnie asfaltowej. Pokonaliśmy połowę szlaku. Przed nami zabytkowy most rolkowy w Nowej Wiosce. Zatrzymujemy się na chwilę a z tablicy informacyjnej dowiadujemy się jak powstały zabytki na Lubrzańskim Szlaku Fortyfikacji. Kolejny odcinek prowadzi do kościoła w Nowej Wiosce.

Po drodze mijamy pomnik ustawiony dla upamiętnienia byłych mieszkańców wsi, ofiar I Wojny Światowej. Od kościoła droga biegnie środkiem wsi do jez. Goszcza.

Po przeciwnej stronie jeziora widzimy pomost i ośrodek wypoczynkowy, na którym odbywa się doroczne święto „Noc Nenufarów”. Idziemy brzegiem jeziora i docieramy do wysokiej skarpy. Dochodzimy do domków letniskowych i mijamy ośrodek wypoczynkowy Uniwersytetu Zielonogórskiego. Końcowy odcinek szlaku prowadzi nad kanałem rzeki Rakownik. Przed nami widoczne zabudowania młyna i przystań kajakowa. Mijamy śluzę forteczną. Do końca trasy pozostał krótki odcinek. Przechodzimy obok Urzędu Gminy. Jeśli to dzień powszedni to możemy wstąpić i uzyskać dodatkowe informacje. Kończymy wycieczkę odpoczynkiem przed pomnikiem czołgu. Ogólna długość szlaku to 7900 metrów. Szlak jest w pełni oznakowany, na trasie znajdują się parkingi rowerowe i miejsca na odpoczynek. W miejscach szczególnie interesujących ustawione są tablice informacyjne z opisem tych miejsc.

Pętla Boryszyńska należy do Lubrzańskiego Szlaku Fortyfikacji a jej podziemia rozpoczynają się we wsi Boryszyn.

Powstanie Pętli Boryszyńskiej sięga końca I wojny światowej, kiedy to na mocy Traktatu Wersalskiego, granice pomiędzy Niemcami i Polską ukształtowały się tak, że poprzez Wielkopolskę mieliśmy prostą drogę na Berlin. Rejon ten nazwany jest Bramą Lubuską. Niemcy rozpoczęli zabezpieczanie Bramy umocnieniami. W 1933 r. zaczęto budowę pierwotnej linii obronnej zwanej Linią Niesłysz-Obra. Najpierw powstały umocnienia dla broni maszynowej, posiadające też garaże na działa przeciwpancerne. Później zaczęto stawiać ogromne schrony bojowe nazwane pancerwerkami. Były to typowe bunkry będące podstawą obrony fortyfikacji Lubrzańskiego Szlaku Fortyfikacji. W roku 1935 rozbudowę fortyfikacji wizytował sam Adolf Hitler. Zaczęto uzupełniać Linię Niesłysz-Obra nowymi bunkrami, równie potężnymi i lepiej uzbrojonymi. W części centralnej powstał kilkudziesięciokilometrowy system podziemny z symbolicznymi dworcami kolejowymi i siecią kolejki. Dziesiątki kilometrów zajęły umocnienia polowe, zapory przeciwpancerne, rozbudowano sieć kanałów, uregulowano rzeki. Na wzniesieniach w najważniejszych punktach obrony postawiono bunkry (pancerwerki). W 1938 r. Zaprzestano rozbudowy Łuku Odry-Warty (Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego). Tuż po zakończeniu działań wojennych fortyfikacjami zainteresowały się wojska radzieckie. Zdobycie bunkrów nagłośniono, po czym rozpoczęto wywożenie stamtąd wyposażenia. Gdy Rosjanie opuścili fortyfikacje, rozpoczął się etap ich szabrowania. Zabierano z nich wszystko: począwszy od kabli, poprzez rury, piece itd., na płytkach skończywszy. Potem bunkry objęło polskie wojsko. Wysadziło ono część pancerwerków i wydobyło część płyt i kopuł. Podziemia zostały zabezpieczone. Planowano wykorzystać podziemia na schrony przeciwjądrowe. Przez wiele lat obiekty były jednak opuszczone.

„Noc Nenufarów” jest sztandarową imprezą Gminy Lubrza. Została nagrodzona certyfikatem jakości „Turystyczny produkt roku 2004” Polskiej Organizacji Turystycznej oraz tytułem „HIT 2003 Ziemi Lubuskiej”. Jej zadaniem jest promowanie Lubrzy i Gminy Lubrza nie tylko w Polsce, ale i zagranicą. Impreza ma charakter rodzinny, tak aby mogli w niej brać udział wszyscy od najmłodszych do najstarszych. Składa się z trzech części, pierwsza to czas zabawy, konkursów, pokazów, tańca, motocykli ,iluzji . Druga część od której cała impreza wzięła nazwę , to baśniowe widowisko na wodzie jeziora Lubie, przygotowane przy współpracy z Regionalnym Centrum Animacji Kultury w Zielonej Górze. W tym roku 13 edycję, „Nocy Nenufarów” reżyseruje Tomasz Siemicki . Widowisko jest przedstawieniem legendy o powstaniu nazw pobliskich jezior Goszcza, Lubie oraz nazwy samej miejscowości, która ma pochodzić od imienia pięknej dziewczyny Lubrzany zwabionej podstępnie nad brzeg jeziora Lubie, przez zazdrosną wiedźmę Wierzbichę i zaklętą w kwiat nenufaru. Wiedźmie w jej podstępie pomagają złe wróżki. Na szczęście miłość Ziemowita zwycięża złe czary Wierzbichy i Lubrzana zostaje odczarowana wyłaniając się z olbrzymiego kwiatu. Cała legenda kończy się zwycięstwem miłości i dobra. Widzowie w tym roku będą mogli obejrzeć walkę złych wróżek z dobrymi i zwycięstwo dobra nad złem(dobre i złe wróżki to nowe postacie , które reżyser umieścił w scenariuszu) Widowisko kończy się pokazem fajerwerków, „Ognie Nenufarów”, po których następuje trzecia część imprezy. Jest nią koncert gwiazdy wieczory. Tradycją jest, że na „Nocy Nenufarów” występuje artysta z czołówki polskich gwiazd estrady gościli już u nas Maryla Rodowicz, Stachursky, Krzysztof Krawczyk, Urszula, Łzy, Maleńczuk, Ich Troje oraz Myslovitz. Impreza kończy się zabawą która trwa do białego rana.

Gmina Lubrza oferuje turystom wiele atrakcji. Znakomite warunki klimatyczne, ukształtowanie terenu, liczne jeziora i lasy sprzyjające rekreacji. O walorach krajobrazowych stanowi duża liczba wzgórz morenowych pokrytych lasami i sięgających bezwzględnej wysokości ponad 100 m. Jeziora znajdujące się na tym terenie mają łączną powierzchnię 600 ha.

Partnerzy: